- آدم ها تمام نمی شوند!
آدم ها نیمه شب با همه یِ آنچه
در پسِ ذهنِ تو برایت باقی گذاشته اند،
به تو هجوم می آورند!!

بعضی از تنهایی‌ها درمان ندارد
پوک میکند
تکه هایی از وجودمان را حذف میکند، بعضی از تنهایی‌ها فقط یک درمان دارد،
که باشد..
بیاید..
بماند..

جای اینکه درگیر خوشبختی بقیه باشین و بهش حسادت کنین،

_میتونی بیای پیشم؟
+اره حتمن میام یه سر
_چقدر میتونی بمونی؟
+ یه ساعت خوبه؟
_بیشتر
+دو ساعت
_ بیشتر
+چند ساعت خب؟
_زیاد
+میخوایم بریم سفر نکنه؟
_یجور سفر شاید باشه
+چند روز؟
_بیشتر از چند روز
+نکنه سفر دور دنیاست؟!!
_بازم بیشتر!
_خب بگو چه مدت آخه؟!
+مثلن واسه یه عمر...

همون اندازه كه بعضی دوستی ها شبيهِ سَرابند و تا
نزديک و نزديكتر نشی، پوچیِ اونها را نميبينی...
بعضی آدم‌ها هم شبيهِ خرمالو هستند!
در نگاهِ اول، دلبرانه و افسونگر
و بعد چيزی كه برات ميمونه،
طعمِ گَسِ بی اعتمادی و دلزدگيه...!

➰
قحطِ جود است،
آبروی خود نمی‌باید فروخت!

جدی ، سوال شخصی میپرسین بعد وقتی در جواب میگیم به تو چه ، ناراحت میشین؟

دیدی زخمی میشی جاش رو میکَنی دوباره خون میاد؟ باید ولش کنی خودش خشک بشه بیوفته، دل کندنم

کسی در مورد علت این حجم از لذتی که تو کندن پوست لب و دهنه، اطلاعی داره...؟

به ساز من برقص 
همانند روياهاي عاشقي 
با آواز من اشك بريز 
شبيه زني كه 
در تنهايي خود 
آواز غمگين ميخواند 
برايم ساز شيدايي بنواز 
زماني كه 
به چشمان قهوه اي رنگت 
زل ميزنم 
كنارم باش 
در تموم نبودن هايت
حتي در رويا...

باورش سخت است!
به چشمانش خیره می‌شوی...
آرام لبخند می‌زنی...
و با صدای ریز...
می‌گویی؛
تا ابد دوستش داری!
درست همانطور که به من می‌گفتی...

این روزها ازتمام آدم ها وحشت دارم..
ترس دارم..
تمامشان برایم غولی بس عظیم شده اند..
میترسم ازاعتماد..ازاینکه جوابش رااین آدم های غول مانند بابی اعتمادی بدهند..
میترسم ازدوست داشتنشان آخر تمامشان به ساعت نکشیده بی مهری ودوست نداشتن رابه تو ثابت میکنند..
میترسم ازکسانی که به خود اسم آدم داده اند اما بویی ازآدمیت نبرده اند..
می آیند بایک زد وخورد میشکنند وراهشان رامیکشند ومیروند..
آخر نامردی است این دنیا..
اصلا آخر بدبختی..
که باآدمیانی هم نفس شویی که به خود فقط فقط لقب آدمیزاد داده اند اما بویی از آدمیت نبرده اند..

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺑﺰﻥ، ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ شکرانه ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﺖ ﺑﻨﻮﺵ. ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺯﻧﺪگی ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ. پایان آدمیزاد نه رفتن یار است نه تنهایی؛
آدمی آن هنگام تمام می‌شود که دلش پیر شود.

خوب است که بر این سیّاره
همیشه کسی هست که به کس دیگری فکر می کند
شک نکنید، فکر بکنید!
همین حسِ آرامِ خوشایند است
که قدم های آدمی را
در امتدادِ صبح استوار می کند.